Deze zondag hebben we een vol programma. De dag begint vroeg met een vogelexcursie met Mario Urriola, een van natuurkenners uit de vallei. Hij heeft een slangentuin voor de toeristen, en doet veel excursies. Mario brengt ons via een oud pad de bergen in. In het begin regent het aardig door. Via een aantal oude bananentuintjes komen we uiteindelijk een stuk flink hoger in de vulkaanwand.
Onderweg zien we weer de nodige nieuwe vogels. Het hoogtepunt zijn toekans, mooi in de zon, maar wel in bomen vrij ver weg. Maar het is voor het eerst dat we meer zien dan een silhouet. We zien ook een Squirrel Cuckoo en voor ons nieuwe parkieten. Naast de vogels zien we vooral mooie landschappen. Eigenlijk is dat een onverwacht neveneffect van de vogelexcursies: je ziet hele mooie natuur- en cultuur- landschappen. En iedere gids is anders, ziet andere dingen. Mario ziet ook veel bijzondere planten en insecten. Ook dat is leuk.
Na de excursies nemen we een kopje koffie bij de plaatselijke Starbucks-clone (grote Cappucino voor 2.50 USD), en daarna douchen en inpakken voor de etappe naar Panama City, waar we de huurauto moeten inleveren. Bij het uitrijden van het terrein zie ik een cross-buggy over het hoofd, dat is een deukje. Dat is me nog nooit eerder overkomen met een huurauto.
Onderweg naar Panama City stoppen we nog even voor lunch in een klein plaatje op de helling van de vulkaan. Meestal zijn de wegen in zulke plaatjes heel slecht, maar hier ligt een keurig bestate weg met verkeersdrempels. In het dorpje houdt de weg uiteraard wel ineens op.
De rit naar Panama City gaat goed; met de routeomschrijving van SNP en het Garmin navigatie systeem loopt het allemaal soepel. Bij Alamo nemen ze het deukje niet zwaar op, ze gaan het zelf uitdeuken, en het kost ons maar 100 USD. Dat valt mee.
’s Middags in gaan we naar Cerro Ancon, een heuvel boven de oude (en nieuwe) stad van Panama. Even soebatten met een taxi chauffeur en we hebben een ritje. We spreken af dat hij ons na anderhalf uur weer ophaalt, maar dat is een beetje snel. Toch halen we de top van de heuvel, en als we bijna beneden zijn zien we zowaar nog een stel toekans. Op de heuvel zien we ook grote knaagdieren, “abundant agoutis”.
We sluiten de dag af met een diner in Jola’s House, het restaurant waar we eerder goede ervaringen mee hadden. Het eten is goed, maar de bediening soms wel wonderlijk. We vragen ons af of ze het zullen overleven.
[wowslider id="29"]