Woensdag 16 juli verder naar Visby op Gotland. Gotland gaat onze eindbestemming worden. Het is een flinke tocht, we vertrekken om 9 uur. Ons vertrek is al net zo knullig als de aankomst: we haken de ketting van een hekboei achter het zwaard. Beetje vooruit, opdraaien, en we kunnen weg. Er rust geen zegen op onze manouvres in deze haven. Later horen we dat dit vaker voorkomt, de truc is dan een extra lijntje naar een andere boei om afdrijven te voorkomen. Althans dat zien we onze buurman doen.
De wind is nog steeds zuidwest, pal achter voor de tocht naar Visby. We beginnen met alleen de genua, maar er is niet genoeg wind om vaart te maken. Daarna zetten we de kotterfok ook bij. De stuurautomaat moet dan wel werken om plat voor de wind te varen. De boot schommelt, maar het werkt goed; we lopen dik 6 knopen voor de wind.
Mooi weer om een achterstallig klusje aan te pakken: de stootwillen schoonmaken en van nieuwe hoezen voorzien. Dat stond al sinds Kiel op het programma. In eerste instantie gaat dat helemaal goed, tot één van de stootwillen tegen het stuurwiel aanrolt. Als de stuurautomaat dan probeert bij te sturen kan dat niet, de stootwil blokkeert de beweging. We horen een alarm en de stuurautomaat heeft de geest gegeven.
Wat nu? Eerst maar met de hand sturen. Maar dan blijkt dat plat voor de wind varen op vrij hoge golven toch erg lastig is. Dat wil ik liever niet de komende 6 uur moeten doen. We zijn nog dicht bij de kant, terug? Nee, in Byxelkrok is niemand die iets kan maken, en in Visby is “alles”. Wat zou er aan de hand zijn? Een defecte zekering ligt het meest voor de hand. Nu we nog GSM bereik hebben, eerst maar even bellen met de importeur voor advies. Fred kan meestal wel ruiken wat het probleem is.
De foutmelding zegt dat de ‘rudder feedback’ ontbreekt, maar dat is niet terecht, we kunnen goed met de hand sturen, en de roerhoek wordt aangegeven. Dus moet het probleem in de motor zitten. Fred vertelt dat er een zekering in de stuurautomaat zit, die zou kapot kunnen zijn. Ik haal de handleiding erbij, en de (30A) zekering zit zo op de pak. “Helaas” is die niet kapot. Op de schema’s van de boot staat geen zekering tussen motor en automaat. Dan kan alleen de motor maar kapot zijn. Nog maar eens bellen met Fred. Hij raadt aan om goed te zoeken naar een zekering, en anders een nieuwe stuurautomaat motor te bestellen. Gelukkig is er wel een zekering, direct naast de motor in de kabelboom. En in ons (nog nieuwe) doosje zekeringen zit de goede sterkte van 15A.
Met de nieuwe zekering doet de stuurautomaat het weer als voorheen. Nu alle panelen weer terugzetten, en verder met de stootwillen. De hele klus was in een uur gepiept. Weer een nieuwe reparatie ervaring. We leren de boot dit jaar wel goed kennen!
De wind is wat minder, we zetten nu het grootzeil en de genua met spinnakerboom. Goed voor 5 knopen. Dichterbij Visby neemt de wind af, maar hij draait ook wat. Dat is gunstig voor de snelheid van de boot. Steeds als ik denk ‘nu moet de motor aan’ loopt de boot toch weer 5 knopen. Het lukt me ook steeds beter om met een beetje wind de zeilen toch goed te trimmen, dat helpt.
In het zicht van de haven valt de wind weg, we motoren de laatste paar kilometer naar de haven. In Visby worden we opgewacht door de havenmeester, die ons een plaats aan de kade toewijst. Het eerste wat opvalt in de haven is het lawaai van alle geluidinstallaties aan de wal en op boten. Iedereen draait zijn eigen muziek, zo hard mogelijk Ook opvallend is het grote aantal Zweedse schonen, jonge dames met lang blond haar die de parties aflopen.
Later horen we dat het een feestweek is, waar voor mensen vanuit Stockholm parties worden gegeven. Ze huren een boot, huren mooie kleding, en doen week alsof ze rijk zijn. In elk geval is het opvallend. Meestal komen we tussen andere bejaarden terecht, of op plaatsen met jonge gezinnen. Maar zelden plaatsen met paraderende jongelui.