Maandag willen we verder naar Byxelkrok, de meest noordelijk haven op Öland. Bijna dan, aan de noordkant is ook een baai waar je in kunt. Ook daar is een kleine haven. Maar op advies van de vaarwijzer kiezen we voor Byxelkrok. Het weer is nog niet helemaal goed, zon en wolken. We hebben de wind in de rug.
Als we om 10 uur vertrekken krijgen we eerst een buitje over ons heen, maar daarna klaart het op. We beginnen met niet al te veel wind, maar na een uur staat er 15 knopen, na 2 uur 20 knopen. Toch maar een rif gezet. De boot loopt met 20 knopen te makkelijk uit het roer. En veel snelheid scheelt het dan ook niet. De stuurautomaar reageert een beetje zenuwachtig vinden we, met een langzamere reactie (3 ipv 4) wordt het rustiger en aangenamer. Tegen 3 uur zijn we bij de haven. Het aanleggen wil niet zo, Byxelkrok is een kleine haven en onze boot is met 15 knopen wind niet echt manoevreerbaar. Gezakt voor het vaarbewijs zeg maar. Uiteindelijk liggen we keurig Zweeds vast: aan een hekboei met de punt naar de kade. Onze nieuwe haak bewijst zijn diensten; je kunt de boei zo makkelijk vangen. Van die haak gaan we nog veel gemak hebben.
Byxelkrok is een gezellig haventje. Klein, bomvol, winkeltjes en een paar eettentjes. Rommelig en druk. We gaan niet meer op verkenning uit, want het regent alweer snel. Pas laat in de avond klaart het op, maar wij blijven lekker binnen.
Dinsdag gaan we met de fiets de noordkant van Öland verkennen. We ervaren dat een fietspad in Zweden in Nederland meer een mountainbike pad genoemd zou worden.
Als ik mijn fietsje naar het strand sjouw, blijkt mijn iPhone eraf gevallen te zijn. Paniek natuurlijk. Maar zodra ik de spiedende blik opzet komt er een mevrouw naar ons toe ‘Bent u iets kwijt?’ Wanneer we zeggen een telefoon kwijt te zijn, tovert ze de iPhone inclusief beschermhoes uit haar tas. Zij had ‘m iets terug op het pad gevonden en vermoedde al dat ‘ie van die man met die grote cameralens zou zijn. Dat loopt goed af! Wanneer het gezin ons later in de auto passeert toeteren ze nog even en wij zwaaien ze opgelucht na.
We fietsen verder door het bos over het fiets/mountainbike pad naar Trollskogen, een natuurreservaat/bos aan de noordoostpunt van het eiland. We nemen eerst een ijsje om aan te sterken, en lopen dan het park rond. We doen met de nodige (vogel)stops bijna 3 uur over een rondje van 4.5 kilometer. De attracties van de route zijn een gestrande boot en een oude eik. Ach ja, als er niks te zien is moet je er ook wat van maken.
Aan het einde van het rondje spotten we boomkruipers, een boomklever, een specht …. vogeltjes dus.
Terug naar de boot maken we het rondje langs de haven van Nabbelund in de baai aan de noordzijde van Öland. Een kade met een aantal hekboeien, meer is het niet. Maar zeker wel bruikbaar als haven.
Verder terug langs de westkust, pal tegen de wind in. Even werken dus. Terug op de haven eten we pizza in één van de restaurantjes. En we kijken nog even naar het echte havenleven aan de andere kant van de kade muur. Daar zitten veel mensen met BBQ en/of flesje wijn van de avond te genieten. Het valt ons op dat de wijn wel duur mag zijn, maar dat elk samenzijn van tenminste twee Zweden samengaat met tenminste één fles wijn.
Boodschappen doen in een ander land is ook altijd even wennen. Karnemelk kennen ze in Zweden niet, maar met Google vinden we dat filmjölk aardig in de buurt komt. Elly probeert het, en het klopt. De smaak is vrijwel hetzelfde, alleen is het wat dikker. Afhankelijk van het merk bijna drinkyoghurt.